روسو جایی نوشته بود: «بازیگران نباید نامزد انتخابات شوند، چون شاید بدون هیچ تخصصی و صرفاً با استفاده از تکنیک‌های متقاعدکننده کنترل مملکت را به دست بگیرند». جای روسو خالی. چندی پیش، وقتی کسی در کنسرتِ کانیه وست باعصبانیت کفشی به‌سمت او پرتاب کرد، کانیه هم آن را برداشت، امضا کرد و برایش پس فرستاد. او گرچه نامزد انتخابات نیست، اما کارش الگوی سیاست‌مداران سلبریتی است: منفور یا محبوب، کاری کن در رسانه‌ها دیده شوی.